Τρίτη 27 Μαΐου 2008

Στον κόσμο τους...

Κλείνει την πόρτα της συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ ο πρόεδρος της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Αλέκος Αλαβάνος, λέγοντας ότι ισοδυναμεί με «κάθοδο στον Αδη». (!!!) Ο διάλογος προϋποθέτει δύο και η μία πλευρά φαίνεται ότι δεν θέλει να γίνει αυτή η συζήτηση, σχολιάζει το ΠΑΣΟΚ.

[...]

Ο Αλέκος Αλαβάνος όμως ήταν και πάλι απολύτως αρνητικός σε μια πιθανή συνεργασία, ενώ ο Αλέξης Τσίπρας- επίσης απορριπτικός- απάντησε με δηκτικό τρόπο στις παραινέσεις της ιστορικής ηγεσίας του κόμματος (Κύρκος, Κωνσταντόπουλος), διερωτώμενος γιατί όταν εκείνοι ήταν ηγέτες του κόμματος δεν προχώρησαν σε αυτή τη συνεργασία.

Την Τρίτη ο κ. Τσίπρας επανήλθε λέγοντας ότι κάθε συνεργασία προαιτεί προγραμματική σύγκλιση. «Σύγκλιση υπάρχει, αλλά μεταξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ» είπε.

[...]

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=904271&lngDtrID=244


Αλέξη και Αλέκο,

Αγνοείτε την επιθυμία και την ελπίδα του λαού και θα την φάτε την σφαλιάρα.


Στην επόμενη δημοσκόπηση 8%, στην μεθεπόμενη 5% και στις εκλογές πάλι θα παλεύετε για είσοδο στην βουλή.

Εσείς μας αναγκάζετε.

Σας προειδοποιήσαμε.

Κυριακή 25 Μαΐου 2008

Για να δούμε... (updated)


Άκουγα προχθές στην τηλεόραση κάποιον κύριο απο το ΙΝΚΑ, να μιλάει σε παράθυρο τηλεοπτικού σταθμού για τις τιμές στο γάλα και σε ερώτηση του δημοσιογράφου γιατί το ΙΝΚΑ δεν κάνει κάτι συντονίζοντας τους καταναλωτές, η απάντηση του ήταν " δεν διαθέτουμε ΜΜΕ για να ενημερώσουμε τον κοινό". Προσωπικά η απάντηση δεν με ικανοποίησε.

Αλλά εδώ είμαστε.
Εμείς μπορούμε να ενημερώσουμε τον κόσμο.

Και κάνω την αρχή εγώ σήμερα περιμένοντας την ανταπόκριση αναγνωστών και bloggers.

Προτέινω λοιπόν αποχή απο την αγορά γάλακτος για 3 ημέρες
απο την Δευτέρα 9 Ιουνίου έως και την Τετάρτη 11 Ιουνίου.

Επειδή η τιμή του γάλακτος είναι 2,69 ευρώ τα δύο λίτρα δηλαδη 916 παλιές καλές δραχμές ποσό που θεωρώ υπερβολικό.
Επειδή ανεξάρτητα των διεθνών εξελίξεων οι τιμές του όλο ανεβαίνουν και ποτέ δεν κατεβαίνουν.
Επειδή είναι είδος πρώτης ανάγκης.
Επειδή δεν θεωρώ οτι πρέπει να δουλεύω σαν σκλάβος όλη μου την ζωή για να προσφέρω στα παιδιά μου μόνο ένα ποτήρι γάλα.
Επειδή θεωρώ οτι με κοροιδεύουν.

Γιαυτό λοιπόν καλώ όλους τους αναγνώστες και bloggers σε αποχή απο την αγορά γάλακτος για τρείς μόνο ημέρες 9 με 11 Ιουνίου σαν ελάχιστη ένδειξη διαμαρτυρίας.

Παρακαλώ όλα τα blogs να αναμεταδόσουν την έκκληση, και να στηρίξουν την προσπάθεια αυτή.

Γιατί οι καταναλωτές πολίτες έχουν και άποψη και δυναμική και πρέπει όταν χρειάζεται να την δείχνουν.

Ευχαριστώ.
http://greek-warrior.blogspot.com/2008/05/34-blogs.html


UPDATE:

ΕΚΠΟΙΖΩ ΚΑΙ ΜΠΟΥΚΟΤΑΖ

Σήμερα στην εκπομπή της ΝΕΤ έγινε συζήτηση με θέμα την ακρίβεια και καλεσμένη την Πρόεδρο της εκποιζω η οποία μεταξύ άλλων ανέφερε ότι σχεδιάζουν μπουκοτάζ στην αγορά γάλατος στο επόμενο χρονικό διάστημα χωρίς να αναφέρει πότε ... απλά τόνισε 2-3 φορές οτι αυτά τα μπουκοτάζ πρέπει να είναι καλά οργανωμένα.

Στην εκποιζώ έστειλα email στις 24 Μαίου 2008 ενημερώνοντας για την πρωτοβουλία μας, το μήνυμα αναρτήθηκε στο blog της με παραπομπή μάλιστα στην ιστοσελίδα μας.

Η μη αναφορά της κ. Προέδρου στην πρωτοβουλιά μας μου δημιούργησε εντύπωση και απορία ... εάν υπάρχει σχεδιασμός για μπουκοτάζ (με αφορμή ή όχι το blog αυτό) γιατί να μήν γίνει τις ημέρες που έχουμε προτείνει και έχει διαφημισθεί ήδη απο 54 blogs μέχρι τώρα.

Μερικά απο τα blogs στα οποία αναρτήθηκε η είδηση έχουν 60.000 - 70.000 αναγνώστες την ημέρα που θα βρεθεί περισσότερη δημοσιότητα ;

Οι βολεμένοι και τα αδιέξοδα της χώρας

Του Στεφανου Μανου
Από την Καθημερινή.

Λίγες μέρες μετά τις τελευταίες εκλογές έγραψα για κάτι φίλους μου, ευκατάστατους, ώριμους (γεννήθηκαν τη δεκαετία του ’40), που διαβάζουν –τουλάχιστον τους τίτλους των εφημερίδων– και πιστεύουν ότι γνωρίζουν πρόσωπα και καταστάσεις. Το 2004, το 2000, το 1996 και όσο θυμούνται ψήφισαν Νέα Δημοκρατία. Είναι αρετή να μένεις σταθερός, να μην αλλάζεις. Ετσι λένε. Είναι συντηρητικοί. Δεν πιστεύουν (και ίσως ενδόμυχα δεν θέλουν) ότι μπορεί ν’ αλλάξει οτιδήποτε στην Ελλάδα. Εύκολα καταλήγουν στο απαισιόδοξο συμπέρασμα ότι: «τι τα θες, αυτή είναι η... Ελλάδα!».

[...]

Οι φίλοι μου αυτοί νομίζουν ότι η Ελλάδα δεν είναι τίποτε παραπάνω από μια πλατφόρμα, μια γεωγραφική περιοχή, από την οποία μπορούν επωφελώς για τους ίδιους να ασκούν τις όποιες επικερδείς δραστηριότητές τους. Δεν αισθάνονται καμιά ιδιαίτερη ευθύνη για την Ελλάδα. Αντιθέτως πιστεύουν ότι η Ελλάδα τους χρωστάει. Τους χρωστάει κυρίως την προστασία των συνθηκών που επιτρέπουν τον πλουτισμό τους. Τους χρωστάει σταθερότητα. Επιστήμονες, ακαδημαϊκοί, επιχειρηματίες, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, οι άνθρωποι που θα έπρεπε να είναι η ηγεσία του τόπου, για ένα μόνο ενδιαφέρονται: Πώς δεν θ’ αλλάξει κάτι που ίσως θίξει τα προσωπικά τους συμφέροντα. Οπως ακριβώς οι αρχαίοι Ρωμαίοι της παρακμής όταν οι Οστρογότθοι ήταν έξω από την πόρτα τους.

Για κάθε έναν από αυτούς –ας τους πούμε βολεμένους– υπάρχουν δεκάδες άλλοι που θα ήθελαν να τα αλλάξουν όλα. Δεν έχουν κάτι να χάσουν! Οταν δεν έχεις κάτι, πώς θα το χάσεις; Θα ήθελαν όμως, είμαι σίγουρος, να νιώθουν υπερήφανοι για την πατρίδα τους.

Πώς όμως να κινητοποιήσεις αυτούς τους πολλούς, πώς να επικοινωνήσεις τις σκέψεις σου, να τους κερδίσεις; Δεν διαβάζουν εφημερίδες, παρακολουθούν τηλεόραση. Ελάχιστοι διαβάζουν. Η Ελλάδα έχει, με διαφορά, τους λιγότερους αναγνώστες εφημερίδων στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Η επικοινωνία μαζί τους προϋποθέτει τη σύμπραξη, τη μεσολάβηση, τη διαστρέβλωση της τηλεόρασης. Αλλά η τηλεόραση ανήκει στην κατηγορία που δεν θέλει οποιαδήποτε αλλαγή. Βολεύτηκε η τηλεόραση στο σύγχρονο ελληνικό κράτος. Χωρίς κανόνες, χωρίς αρχές, χωρίς άδειες, με μαύρα λεφτά (με την άδεια της κυβέρνησης). Γιατί να θέλει να στηρίξει και να προβάλει οποιαδήποτε αλλαγή;

Αυτό, λοιπόν, είναι το πρόβλημα. Στο οικοδόμημα «Ελλάδα» εγκαταστάθηκαν στον επάνω όροφο οι βολεμένοι. Εσωστρεφείς, αδιάφοροι και απαθείς με όσα συμβαίνουν γύρω τους, με την προσοχή τους στραμμένη αποκλειστικά στον δικό τους μικρόκοσμο, χωρίς καμία ατομική και κοινωνική ευθύνη. Στους κάτω ορόφους και στα υπόγεια οι υπόλοιποι. Αμήχανοι, ανασφαλείς, βλέπουν τι γίνεται γύρω τους, αντιλαμβάνονται τα γενικότερα προβλήματα και περιμένουν. Περιμένουν να τους καθοδηγήσει κάποιος. Μάταια όμως, διότι καμιά τίμια και αληθινή φωνή δεν φθάνει σε αυτούς. Ολα τα μηνύματα πνίγονται στα παράθυρα της τηλεόρασης.

[...]

Εγραψα άπειρες φορές για τις υποχρεωτικές και βαθιά προκλητικές αμοιβές (με ρήτρα αντικειμενικών αξιών) των συμβολαιογράφων, αλλά οι εύποροι και συντηρητικοί αναγνώστες δεν στενοχωρήθηκαν. Εχουν τα δικά τους προβλήματα, τον δικό τους κόσμο να φροντίσουν. Ο λογιστής όμως των 1.000 ευρώ τον μήνα, που ελπίζει να κάνει μια υπερωρία για να τα βγάλει πέρα, δεν έμαθε ποτέ ότι ένας Αθηναίος συμβολαιογράφος μπορεί εύκολα –με λίγη ώρα δουλειά– να βγάλει 50.000 ευρώ τον μήνα. Το μήνυμα δεν πέρασε ποτέ από το φίλτρο της τηλεόρασης.

[...]

Κατά τη δική μου εκτίμηση, ως χώρα, προχωρούμε προς ποικίλα αδιέξοδα. Κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά. Είναι δύσκολο, πρέπει να θέλεις, να μη διακρίνεις τα αδιέξοδα. Και όμως κανείς (ή πάντως εξαιρετικά λίγοι) δεν είναι διατεθειμένος να βάλει το χέρι του για να τα αποτρέψει. Και το σημαντικότερο κανείς δεν αφήνει να ενημερωθούν και να προετοιμαστούν εκείνοι που θα υποστούν τις περισσότερες συνέπειες. Θα βρει δουλειά και τι δουλειά το σημερινό παιδί των 10 ετών όταν ολοκληρώσει τις σπουδές του στο «ελληνικό» εκπαιδευτικό σύστημα; Τι θα συμβεί στον αγρότη μετά το 2013; Πέντε μόνο χρόνια απομένουν. Θα έχουν νερό τα νησιά σε πέντε χρόνια; Τι θα γίνει αν περάσει το πετρέλαιο τα $ 200; Και πολλά άλλα.

[...]

Δεν έχει δίκιο; Έχει ΑΠΟΛΥΤΟ δίκιο ο Σ. Μάνος.

Με τις λύσεις που προτείνει βέβαια, μπορείς να συμφωνήσεις ή να διαφωνήσεις. Η πλειοψηφία στην Ελλάδα μάλλον διαφωνεί.

Αλλά από την άλλη πλευρά; Που είναι αυτού του είδους ο δομημένος λόγος; Που είναι οι προτάσεις λύσεων; Που είναι η κριτική στα ΚΑΙΡΙΑ σημεία, στα ΚΑΙΡΙΑ προβλήματα που αντιμετωπίζουμε;

Τι κρίμα!... τι κατάντια!.. να χρησιμοποιείς αποσπάσματα από τον ιδεολογικό αντίπαλο για να καταδείξεις τα πραγματικά προβλήματα στον ιδεολογικό φίλο...

Κυριακή 4 Μαΐου 2008

Best of... Πρωτομαγιά 2008

[...]
Οι πλείστοι ζούμε με τον τρόμο της απώλειας της εργασίας μας. Πώς διάβολο να στοχεύσεις μακροπρόθεσμα υπό τέτοιον τρόμο; Πώς να διαμορφώσεις ταυτότητα, έστω προσωπικότητα, όταν οι συνθήκες είναι απλώς επεισόδια και όχι μακρόσυρτος πολιτισμός, αντισπαραγματική παράδοση; Πώς ν' ακούσεις τον πόνο του διπλανού όταν χειραγωγείσαι να αναζητήσεις τρόπους ζωής που υπερβαίνουν τα φτωχά σου μέσα (παραμένοντας έτσι ένα θλιβερό νευρόσπαστο, εγκλωβισμένο στο τυραννικό σύμπαν της κατανάλωσης);

Η κοινωνία (θα 'πρεπε να) οικοδομείται ως ελεύθερη, εξισωτική και αξιοπρεπής, όπως την είχε «δει» ο Τζ. Οργουελ: «The free, equal and decent society». Αλλά, πού να βρεθεί ο κοινός νους, ο ορθός, έστω, λόγος; Πού να 'ναι οι εθνικές γλώσσες και πού η κριτική διάνοια;...



ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ stamg@enet.gr


ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 03/05/2008

http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/dt=03.05.2008,id=5204416

_____________________________________________________

[...]

ΓΙΑΤΙ, ΑΡΑΓΕ, το συνδικαλιστικό κίνημα εμφανίστηκε χθες κατώτερο των περιστάσεων, διασπασμένο και αποδυναμωμένο, σπαρασσόμενο από τις κομματικές αντιθέσεις, την ώρα που οι εργαζόμενοι δέχονται πολλαπλή επίθεση, με σάρωμα δικαιωμάτων και συρρίκνωση του εισοδήματός τους από την καλπάζουσα ακρίβεια;

Η ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ της συνδικαλιστικής ηγεσίας, οι παρατεινόμενες πασχαλινές διακοπές, μια αίσθηση ματαιότητας των συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων σαν ένα καθεστώς κοινοβουλευτικής δικτατορίας κατά τη διάρκεια της θητείας της Βουλής, η έλλειψη εφικτής εναλλακτικής λύσης σε σύστημα κεφαλαιοκρατικής παγκοσμιοποίησης και ευρωπαϊκής επιχειρηματικής ένωσης, εξηγούν, ίσως, την αποστασιοποίηση της λαϊκής βάσης από τις δικές τους διεκδικήσεις. Δεν τη δικαιολογούν.

[...]

http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/dt=02.05.2008,id=73422688

_______________________________________________________________

Αποδοκιμασία συνδικαλιστών

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ pantelak@enet.gr

«Δεν είναι σωστά πράγματα αυτά». Το σχόλιο από επιφανή παρουσιαστή δελτίου των «οκτώ» αφορούσε τα μικρής έκτασης επεισόδια και τις αντιπαραθέσεις που σημειώθηκαν χθες στη συγκέντρωση για την εργατική πρωτομαγιά. Συνάδελφός του από το διπλανό τηλεοπτικό παράθυρο επικρότησε με νεύμα του κεφαλιού και αφού δήλωσε «θλιμμένος για τα επεισόδια», συμπλήρωσε με ανάλογο ύφος: «Μια τέτοια ημέρα, θα έπρεπε η αντιπολίτευση να είναι ενωμένη απέναντι στην κυβέρνηση».

Το τηλεοπτικό πλάνο που ακολούθησε το δεύτερο σχόλιο, έδειξε τον κ. Παναγόπουλο, συνδικαλιστή της ΠΑΣΚΕ και πρόεδρο της ΓΣΕΕ, στο βήμα της συγκέντρωσης και λίγο μετά τον κ. Πουπάκη, στέλεχος της ΔΑΚΕ, να κάνουν δηλώσεις υπεράσπισης των εργαζομένων. Και μόνο το πλάνο αυτό αρκούσε για κάθε νοήμονα πολίτη ώστε ν' αποδοκιμάσει τα σχόλια των παρουσιαστών.

Δηλαδή ποια ακριβώς «δεν είναι τα σωστά πράγματα»; Να γίνονται εκδηλώσεις αποδοκιμασίας των συνδικαλιστικών ηγεσιών; Εντάξει, αλλά είναι πιο σωστό άραγε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ να συμφωνεί σε συλλογικές συμβάσεις που προβλέπουν αυξήσεις ενός ευρώ την ημέρα; Και από ποιον αναζητεί «συνδικαλιστική ενότητα απέναντι στην κυβέρνηση» ο έτερος παρουσιαστής; Από τον κυβερνητικό συνδικαλιστή κ. Πουπάκη, ο οποίος ανήκει στη Νέα Δημοκρατία, η οποία ψήφισε το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, πουλάει ΟΤΕ και λιμάνια, προωθεί επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων κ.ο.κ.; Αραγε, στο όνομα ποιου συνδικαλιστικού «καθωσπρεπισμού» θα πρέπει οι εργαζόμενοι ν' ανέχονται συνδικαλιστικές ηγεσίες με τέτοιες συμπεριφορές;


http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/dt=02.05.2008,id=29195424

____________________________________________________________

Κάποια στιγμή θα εκραγεί το ηφαίστειο. Και θα τους πάρει όλους ο διάβολος. Κι αυτούς που κυβερνούν κι αυτούς που ευωχούνται -αβροδίαιτοι, προκλητικοί και αδιάφοροι- και τους συνδικαλιστές που παιδιαρίζουν τη μέρα της Πρωτομαγιάς... Κάποια στιγμή θα ξεσηκωθούν και οι πέτρες. Και θα γίνει της Αργεντινής (...με τη «σιωπηρή πλειοψηφία» εν απογνώσει, να βγαίνει οργισμένη στους δρόμους και να σκίζει τη σύμβαση της αδράνειας που έχει υπογράψει με τον φοβικό εαυτό της)

[...]

http://www.enet.gr/online/...92

____________________________________________________________

[...]
Τη μέρα που «δεν είναι αργία, είναι απεργία», εκείνοι που αποφάσισαν ότι αξίζει τον κόπο να μην πάνε βόλτα από νωρίς αλλά να θυσιάσουν ένα μικρό μέρος του πρωινού τους για να ακούσουν τους αρχι-συνδικαλιστές και να στηρίξουν τις τριτοβάθμιες οργανώσεις ήταν (με μεγάλη διάθεση γενναιοδωρίας) κάπου χίλιοι πεντακόσιοι άνθρωποι.
[...]
Οι εικόνες ήταν αποκαλυπτικές. Η «συγκέντρωση» της ΓΣΕΕ για την Πρωτομαγιά προσέλκυσε ανθρώπους που πήγαν εκεί από επαγγελματική υποχρέωση. Ηταν πολιτικά στελέχη - από το ΠΑΣΟΚ και τον Συνασπισμό, ...
[...]

Ηταν επίσης στο Πεδίον του Αρεως συνδικαλιστικά στελέχη από τις παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ και της ΝΔ - για να μην κοροϊδευόμαστε με τα παρωνύμια ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και λοιπά. Επρεπε να πάνε και πήγαν. Ο συνδικαλισμός είναι η δουλειά τους - πρόκειται για επαγγελματικά στελέχη, που διαπληκτίστηκαν για τη διανομή ενός μεριδίου εξουσίας ιστορικά κληρονομημένου και εντελώς δυσανάλογου με την πραγματική κοινωνική τους απήχηση.

Αυτοί που δεν πήγαν ήταν οι εργαζόμενοι. Και δεν πήγαν όταν πριν από λίγες εβδομάδες μόνο είχαν κατέβει στους δρόμους μαζικά για το ασφαλιστικό, σε μία από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις της μεταπολίτευσης. Το συμπέρασμα είναι απλό: οι εργαζόμενοι έχουν αιτήματα, έχουν διεκδικήσεις, έχουν κυρίως αγωνία για το μέλλον. Τι δεν έχουν; Εκπροσώπηση - που να την αναγνωρίζουν, να τη σέβονται και να τη νομιμοποιούν με την παρουσία τους.

http://www.ethnos.gr/...40#

_____________________________________________________________

[...]

Απόσταση, η οποία πηγάζει από την προσήλωση των συνδικαλιστικών οργανώσεων των κομμάτων εξουσίας (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) στα συμφέροντα των κομμάτων τους, του κράτους, του δημόσιου τομέα και των ΔΕΚΟ, αγνοώντας ότι πέρα από την εξυπηρέτηση των κομματικών επιδιώξεων, κι εκτός από το βόλεμα της δημοσιοϋπαλληλίας, υπάρχουν επίσης και τα συμφέροντα των εργαζόμενων του ιδιωτικού τομέα, των νέων και των ανέργων που πρέπει κάποτε να υποστηριχτούν, δεδομένου ότι συστηματικά υποεκπροσωπούνται. Αυτό είναι και το βασικό συμπέρασμα από τη φετινή πρωτομαγιά. Η κρίση εκπροσώπησης οδηγεί σε απαξίωση του συνδικαλισμού. Το εργατικό κίνημα αξίζει καλύτερους εκπροσώπους.

http://g700.blogspot.com/2008/05/blog-post_05.html

____________________________________________________________

Η κρίση της ΓΣΕΕ

Της Χριστινας Κοψινη

Εάν η πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στο Πεδίον του Αρεως μετατράπηκε από βήμα διαμαρτυρίας για τη μείωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων και την εργασιακή απορρύθμιση, σε πεδίο διαμαρτυρίας κατά των συνδικαλιστών της ΓΣΕΕ, δεν ευθύνονται κάποιοι «προβοκάτορες».
[...]
Η ΓΣΕΕ δεν έχει επαφή με την αποκαλούμενη γενιά των 600 ή 700 ευρώ, με τους παρατημένους νέους που συνωθούνται για ένα stage των 500 ευρώ ή για ένα πρόγραμμα κατάρτισης. Δεν είναι τυχαίο ότι τα σωματεία που δημιουργούνται το τελευταίο διάστημα σε χώρους επισφαλών και χαμηλόμισθων εργασιών (ντελιβεράδες, σερβιτόροι, κούριερ) δεν έχουν σχέση με τους επίσημους συνδικαλιστές. Οι αντιπαραθέσεις, η συνθηματολογία των παρατάξεων, τα μεγάλα λόγια δεν λένε τίποτε πια και σε κανένα. Η ΓΣΕΕ συνδιοικεί σε όλους τους οργανισμούς του υπουργείου Απασχόλησης και έχει μετατρέψει το ΙΝΕ σ’ ένα μεγάλο ΚΕΚ στο οποίο «βολεύονται» νομίμως μέσω των προγραμμάτων οι ημέτεροι, οι φίλοι, ο κύκλος των ολίγων.
[...]
Η συνδικαλιστική οργάνωση, όταν δεν αναλώνεται σε έκδοση ανακοινώσεων, δραστηριοποιείται μόνο συγκυριακά, όπως έγινε με το ασφαλιστικό, ή σε θέματα που αφορούν τις ΔΕΚΟ.
[...]
Εμφανίζεται αμήχανο μπροστά στο τεράστιο θέμα για τη φτώχεια που έφερε στην επιφάνεια η επισιτιστική κρίση. Παραμένει σιωπηλό απέναντι στο τεράστιο πρόβλημα με την περιβαλλοντική κρίση. Ακόμη πιο εντυπωσιακή είναι η σιωπή της απέναντι στην έκθεση για τα εργασιακά.
.
http://news.kathimerini.gr/..._268742


Πέμπτη 1 Μαΐου 2008

Αυγά και μπουκάλια. Ευτυχώς.

1η Μάη σήμερα.

Μέρα μνήμης και αγώνα.
Παραδοσιακά πλέον, έγιναν 2 διαφορετικές συγκεντρώσεις. Παραδοσιακά επίσης, η μεγάλη πλειονότητα των εργαζόμενων επέλεξε να "πλέξει στεφάνι" με τα ανοιξιάτικα λουλούδια παρά να συμμετέχει.

Γιατί άραγε;

Μήπως επειδή χρειάστηκαν τα ΜΑΤ για να προστατέψουν την συνδικαλιστική ηγεσία;
Μήπως επειδή η συγκεκριμένη συνδικαλιστική ηγεσία δεν εκπροσωπεί τα συμφέροντα των εργαζομένων αλλά μάλλον τα δικά της;
Μήπως επειδή πραγματικά της αξίζουν αυγά και μπουκάλια;
Μήπως επειδή το προεδρείο των ιδιωτικών υπαλλήλων αποτελείται από Δημόσιους Υπάλληλους;
Μήπως επειδή με τα περισσότερα αιτήματα της ηγεσίας διαφωνούν οι περισσότεροι εργαζόμενοι;

Για ποιά ηγεσία μιλάμε;
Αυτή που στρέφει τον κόσμο προς την Σταδίου όταν οι πορείες φτάνουν στο Σύνταγμα;
Αυτή που χρειάζεται τα ΜΑΤ για να προστατευτεί;
Αυτή που δεν την υπερασπίζονται οι ίδιοι οι συμμετέχοντες στις εκδηλώσεις αλλά είτε αδιαφορούν γελώντας είτε τους πετάνε αυγά και μπουκάλια;

Εγώ ξέρω ότι τα ΜΑΤ υπερασπίζονται τις εξουσίες και την "τάξη" και τα συμφέροντα και οι πραγματικοί αγωνιστές συνδικαλιστές συγκρούονται μαζί τους.

Ε, λοιπόν, αυτό, εξακολουθεί να ισχύει.

Related Posts with Thumbnails