 |
| Ο ένας από τα 3 εκ. απεργούς |
Αγαπητό μου ιστολογιάκι,
Τι μέρα κι αυτή η χθεσινή! Όλα άρχισαν μόλις έφτασα στην εταιρία όπου εργάζομαι! Οι πόρτες ήταν κλειστές και όλοι οι συνάδελφοι ήταν απ' έξω με πανό και μουσική και φώναζαν συνθήματα ενάντια στο μνημόνιο και τα μέτρα. Αισθάνθηκα μία ευχάριστη έκπληξη και αμέσως έσπευσα να ενωθώ μαζί τους και να φωνάξω κι εγώ με όλη την δύναμη της φωνής και της ψυχής μου την αντίδρασή μου και την οργή μου για τα μέτρα που μας επιβάλει ο καπιταλισμός και η παγκοσμιοποίηση!
Αποφασίσαμε όλοι μαζί να κατεβούμε και στην πορεία και αφού αφήσαμε καμμιά εικοσαριά συναδέλφους μας, έξω από την εταιρία σαν ομάδα περιφρούρησης, σχηματίσαμε πορεία και ξεκινήσαμε προς το κέντρο!
Μόλις βγήκαμε στον κεντρικό δρόμο, είδαμε ότι πολλοί άλλοι συνάδελφοι, από άλλες εταιρίες έκαναν κι αυτοί το ίδιο. Δανειστήκαμε μερικά από τα συνθήματά τους, δανείστηκαν κι αυτοί μερικά από τα δικά μας και σύντομα, ενωθήκαμε κι ένα ανθρώπινο ποτάμι που όλο και μεγάλωνε από άλλους συναδέλφους μας από άλλες εταιρίες ανέβαινε προς το κέντρο για να συμμετάσχει σε μία μεγαλειώδη - όπως όλα έδειχναν- διαδήλωση κατά του ΔΝΤ, της Ε.Ε, της ΕΚΤ και της κυβέρνησης που μας οδήγησαν μέχρι εδώ...
Στον δρόμο έψαχνα να αγοράσω ένα μπουκαλάκι νερό και ένα πακέτο τσιγάρα, αλλά μάταια! Όλα τα περίπτερα είχαν κατεβασμένα ρολά, συμμετέχοντας κι αυτοί στην γενική απεργία!
Διέκρινα τελικά ένα ψιλικατζίδικο που είχε μισάνοιχτη την πόρτα του. Προσεκτικά πλησίασα και ρώτησα τον ψιλικατζή αν μπορούσε να μου δώσει νεράκι και τσιγάρα και αυτός φοβισμένος μου τα έδωσε. "Φίλε", του λέω, "κακώς όμως δουλεύεις σήμερα, σήμερα είναι ημέρα Γενικής απεργίας!" "Εχεις δίκιο" μου λέει! " Τώρα το κλείνω κι έρχομαι κι εγώ μαζί σας".
Και αμέσως, κλείδωσε, πήρε κι ένα πλακάτ που είχε προφανώς ετοιμάσει από πριν με κάποια συνθήματα κι ενώθηκε στην πορεία μας!
Μετά από κάμποση ώρα, και ενώ ήμασταν όλοι ενθουσιασμένοι από την λαοθάλασσα συμμετοχής στην απεργία, πλησιάσαμε όσο μπορουσαμε περισσότερο προς το κέντρο. Παρότι απείχαμε τουλάχιστον ένα χιλιόμετρο από την εξέδρα των ομιλητών, (δεν μπορούσαμε να πλησιάσουμε περισσότερο λόγω πολυκοσμίας), ακούγαμε όλους τους ομιλητές, αφού οι συνδικαλιστικές μας οργανώσεις είχαν φροντίσει να τοποθετήσουν μεγάφωνα παντού.
Τι εμπνευσμένες ομιλίες! Όλοι ενθουσιαστήκαμε από την ανιδιοτέλεια και την αγνή αγωνιστική διάθεση της συνδικαλιστικής ηγεσίας μας! Οι άνθρωποι αυτοί, με το αγωνιστικό τους φρόνημα και παραμερίζοντας και παραμελώντας καθε προσωπικό συμφέρον, αγωνίζονται χρόνια τώρα, από το μετερίζι του συνδικαλισμού και από άλλα, υψηλότερα μετερίζια του βουλευτή και μερικοί ακόμα και του Υπουργού για τις ανάγκες του εργάτη του αγρότη, του υπάλληλου, κόντρα στις ντόπιες και ξένες ολιγαρχίες και την Πλουτοκρατία, γα το καλό μας, για το καλό του εργαζόμενου, του υπάλληλου, του εργάτη!
Ο κόσμος ήταν τόσος πολύς, που δεν χρειαζόταν, δεν ήταν καν εφικτό να πραγματοποιηθεί πορεία και να παραδωθεί το ψήφισμά μας στην Βουλή! Όλο το κεντρο της πόλης μας ήταν ασφυκτικά γεμάτο από διαδηλωτές!
Στο μεταξύ, από τα μεγάφωνα μας ενημέρωναν: Θρίαμβος συμμετοχής στην Γενική απέργία! Διόμησι εκατομύρια κόσμος στην Αθήνα, πεντακόσιες χιλιάδες στην Θεσσαλονίκη, 200 στην Πάτρα και σε όλες τις υπόλοιπες πόλεις, τεράστια η συμμετοχή!
Άλλοι έλεγαν 70%, άλλοι 80%, μερικοί έφτασαν να λένε ακόμα και 95% συμμετοχή στην απεργία!
Κάτι αρχίζει να αλλάζει! Ο κόσμος κατάλαβε το πραγματικό σου συμφέρον και αποφάσισε να αντιδράσει!
ΤΡΕΜΕ ολιγαρχία!
Αναρτήσεις
