Τρίτη 28 Αυγούστου 2007

Φωτιές

Δικό μου, από το forum του www.oikologio.gr:

Φέτος το καλοκαίρι γίναμε μάρτυρες μίας τεράστιας Οικολογικής καταστροφής. Για πολλούς από εμάς αυτή ήταν μία αφορμή για να ξυπνήσουν τα οικολογικά μας ένστικτα και να σηκωθούμε επιτέλους από τους καναπέδες μας και να αποφασίσουμε να αντιδράσουμε.

Βασικότερη αφορμή στάθηκε η φωτιά του Ιουνίου στην Πάρνηθα.


Καλώς ή κακώς 5 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν στο λεκανοπέδιο. Για πολλούς από εμάς
Πάρνηθα δεν σήμαινε απλώς ένα βουνό ή έναν Δρυμό, σήμαινε αναμνήσεις, σήμαινε παιχνίδι, σήμαινε απόδραση από το τσιμέντο και το καυσαέριο. Το να έχουμε δίπλα μας στα 30 χιλιόμετρα ένα δάσος μου έχει ορειβατικά καταφύγια, δασαρχείο, έναν Δρυμό, άγρια ζωή (και μάλιστα ελάφια!), ήταν μία σκέψη που μας καθησύχαζε ότι δεν πάνε όλα και τόσο άσχημα.

Στο πρόσφατο παρελθόν υπήρξαν δηλώσεις ότι «η Πάρνηθα δεν καίγεται», «έχουν ληφθεί όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία της Πάρνηθας», «υπάρχουν παρατηρητήρια», «η φύλαξη είναι επί 24ώρου βάσεως», «η Πάρνηθα είναι σημαντικότατη για την ποιότητα ζωής των κατοίκων του Λεκανοπεδίου», και πολλά άλλα βαρύγδουπα.

Και μετά…


... Ήρθε η καταστροφή. 3 μέρες βλέπαμε ότι μία μικρή φωτιά που ξεκίνησε 30 χιλιόμετρα μακριά, στα Δερβενοχώρια, κατευθυνόταν σταθερά προς την καρδιά του δάσους, τον Δρυμό. Και δεν έγινε τίποτα. Οι ανακοινώσεις των Αρχών, Παρασκευή πρωί (ενώ ο Δρυμός ήδη καιγόταν) έλεγαν πως η φωτιά στα Δερβενοχώρια όπου να ‘ναι θα ελεγχθεί. Έπρεπε να μυρίσει ο αέρας που αναπνέουμε καμένο ξύλο και να δούμε τις στάχτες στο κέντρο της Αθήνας για να ξυπνήσουμε και να δούμε επιτέλους την δραματική αλήθεια. Η Πάρνηθα όπως την ξέραμε δεν υπήρχε πια.

Μία βουβή οργή και αγανάκτηση ξεσήκωσε τον κόσμο και όσο περισσότερες λεπτομέρειες γινόταν γνωστές, τόσο πιο πολύ αυξανόταν η αγανάκτηση.

Μάθαμε ότι είναι κενές 4000 περίπου θέσεις στην Πυροσβεστική.
Μάθαμε ότι ο Αρχηγός της Πυροσβεστικής με τον Υπεύθυνο της Πολιτικής προστασίας δεν μιλιούνται.
Μάθαμε ότι τα μισά και πλέον πυροσβεστικά αεροπλάνα είναι απαρχαιωμένα και δεν σηκώνονται όταν η θερμοκρασία είναι μεγαλύτερη των 38 βαθμών Κελσίου
Καταλάβαμε την ανικανότητα των Αρχών να συντονιστούν
Διαισθανθήκαμε την προσπάθεια συγκάλυψης των ευθυνών.
Οργιστήκαμε από την μεταφορά ευθυνών στα ακραία καιρικά φαινόμενα, στην ανομβρία και τον Θεό.

Καταλήξαμε στην προσπάθεια αυτο-συντονισμού μας. Δημιουργήθηκε το blog Anadasosi, δημιουργήθηκε το Oikologio, κατεβήκαμε στο Σύνταγμα στην πρώτη συγκέντρωση ανεξαρτήτων ατόμων χωρίς καπελώματα και χωρίς να είμαστε κάτω από την «αιγίδα» κανενός.

Φοβόμαστε τα κόμματα, ειδικά της εξουσίας που καταστρέφουν με τις πολιτικές τους την Ελλάδα. Και τα μικρότερα, που προσπαθούν να εκμεταλλευτούν την κατάσταση για δικά τους κοντόφθαλμα οφέλη.
Φοβόμαστε τις Μη Κρατικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) που μπορεί να κρύβουν διάφορα συμφέροντα πίσω τους.
Φοβόμαστε τα ΜΜΕ που προβάλουν ότι θέλουν και όπως τα θέλουν.

Μαζεύουμε υπογραφές. Δεν συμφωνούμε σε όλα, συμφωνούμε όμως όλοι ότι κάτι πρέπει να αλλάξει. Αν θέλουμε να συνεχίσουμε να ζούμε σε αυτή την χώρα.

Και τώρα έρχεται η Πελοπόννησος και η Εύβοια. Δεκάδες νεκροί, εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα καμένα, αρχαιολογικοί χώροι κατεστραμμένοι, οικολογική και οικονομική καταστροφή σε 5 νομούς της χώρας. Και οι αντιδράσεις; Ακριβώς οι ίδιες δικαιολογίες με την προσθήκη της «Ασύμμετρης Απειλής».

Έχουμε νωπές τις μνήμες από τις Διακοπές μας. Είναι όμορφή χώρα η Ελλάδα. Γιατί την καίμε; Φταίμε εμείς που πετάμε αποτσίγαρα; Φταίει η έλλειψη σχεδιασμού; Φταίει η έλλειψη μέσων; Φταίει η παράλυτη κυβέρνηση; Φταίνε οι Οικοδομικοί συνεταιρισμοί;
Ίσως. Το πιο πιθανό είναι ότι όλοι οι παραπάνω παράγοντες συμβάλουν σε κάποιο ποσοστό ευθύνης στο τεράστιο πρόβλημα. Εμείς τι μπορούμε να κάνουμε;

Μπορούμε να κατεβούμε στον δρόμο και να φωνάξουμε. Το κάναμε ήδη, Το ξανακάνουμε μέσα στις επόμενες ημέρες.
Μπορούμε να ενημερωθούμε. Το κάνουμε ήδη.
Μπορούμε να αποδοκιμάσουμε τα κόμματα. Ελπίζουμε ότι θα γίνει στις εκλογές που έρχονται.
Μπορούμε να διαμαρτυρηθούμε με emails. Τους μπλοκάραμε ήδη μία φορά. Αν χρειαστεί θα το ξανακάνουμε.
Μπορούμε να μαζέψουμε υπογραφές διαμαρτυρίας και προτάσεις λύσεων. Το κάνουμε ήδη.
Μπορούμε να καταγγέλλουμε ό,τι μας ενοχλεί. Είναι υποχρεωμένοι να μας απαντούν. Ας κάνουμε το κόστος που επωμίζονται από την υποχρέωσή τους να μας απαντήσουν μεγαλύτερο από το κόστος του να πάρουν προληπτικά μέτρα. Έχουμε ΕΝΝΟΜΟ συμφέρον. Δεν μπορούν να μας αρνηθούν.
Ελέγχουμε τις υποσχέσεις και της Δράσεις της εξουσίας.
Ελέγχουμε την συνέπεια λόγων και έργων. Και την αδράνεια στο Δασολόγιο, το Κτηματολόγιο, τις αναδασώσεις.
Τιμωρούμε τους αποτυχημένους δημοκρατικά ψηφίζοντας μικρά κόμματα που ο καθένας μας συμφωνεί περισσότερο με το πρόγραμμά τους.

Δεν συμφωνούμε σε όλα. Συμμετέχουμε ο καθένας σε όποια δράση συμφωνεί προσωπικά. Εκφράζουμε τις αντιρρήσεις μας. Προσπαθούμε να βρούμε κοινή γραμμή. Είμαστε ένα σύνολο ανεξάρτητων πολιτών. Και το σύνολο έχει πολύ μεγαλύτερη δύναμη από τον καθένα μας ξεχωριστά.

Κάτι καλό μπορεί να βγει από αυτό.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Related Posts with Thumbnails