Περί ασφαλιστικού

Ότι πιο τεκμηριωμένο μπόρεσα να βρω για το ασφαλιστικό:

Διαβάστε παρακαλώ τα παρακάτω δεδομένα:
(Όλα είναι από την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για το ασφαλιστικό και μπορείτε να βρείτε ολόκληρο το κείμενο κάνοντας κλικ ΕΔΩ)

[...]

7.3. Μέσω της παρακράτησης και μη απόδοσης στα ασφαλιστικά ταμεία εξαιρετικά σημαντικών πόρων. Σύμφωνα με στοιχεία της ομοσπονδίας των εργαζομένων στα ασφαλιστικά ταμεία, οι οφειλές του κράτους στα ταμεία ξεπερνούν τα 8,7 δις €, ενώ οι οφειλές των εργοδοτών φθάνουν τα 8,2 δις €. Το κράτος δεν έχει αποδώσει από το 1993 ούτε ένα ευρώ από τις υποχρεώσεις του στο πλαίσιο της τριμερούς χρηματοδότησης, ενώ η εργοδοσία απολαμβάνει επαναλαμβανόμενες χαριστικές ρυθμίσεις.

[...]

7.4. Η εισφοροδιαφυγή υπολογίζεται σε πάνω από 5 δις €, ενώ η ανασφάλιστη εργασία υπολογίζεται ότι αγγίζει πάνω από 1 εκατομμύριο εργαζομένους, κυρίως οικονομικούς μετανάστες, νέους και γυναίκες.

[...]

Γ.5. Προϋποθέσεις σύνταξης, ύψος και δομή των συντάξεων

41. Η Ελλάδα, στο πλαίσιο της ζώνης του Ευρώ, έχει από τις υψηλότερες ασφαλιστικές εισφορές και παράλληλα τις χαμηλότερες συντάξεις. Η κατώτερη σύνταξη στη χώρα μας αντιστοιχεί στο 40 - 50% της αντίστοιχης των χωρών της ζώνης του ευρώ. Το 50% των συνταξιούχων της χώρας βρίσκεται στη κατηγορία των κατώτατων ορίων συντάξεων (μέχρι 420 ευρώ). Το 70% των συνταξιούχων του ΙΚΑ αμείβονται με τις κατώτερες συντάξεις. Το ΙΚΑ παραμένει το φτωχοκομείο της κοινωνικής ασφάλισης, αφού το 73% των συνταξιούχων του λαμβάνουν ως κύρια σύνταξη λιγότερα από 500 ευρώ το μήνα, οι συντάξεις των αυτοαπασχολουμένων κινούνται στα ίδια επίπεδα, ενώ των αγροτών είναι αρκετά μικρότερες και αποτελούν ουσιαστικά προνοιακό βοήθημα. Η μέση σύνταξη στον ιδιωτικό τομέα ανέρχεται στα 550 ευρώ, ενώ το αναγνωρισμένο επίσημα όριο φτώχειας στην Ελλάδα βρίσκεται στο επίπεδο των 520 ευρώ περίπου. Ο πραγματικός μέσος δείκτης αναπλήρωσης του συντάξιμου μισθού από την κύρια σύνταξη είναι σήμερα 44% και με έντονες εσωτερικές ανισότητες, λόγω μιας χρόνιας πολιτικής απαξίωσης και μη αναπροσαρμογής, με ευθύνη των κυβερνήσεων, των συντάξεων σύμφωνα με τις αυξήσεις των συλλογικών συμβάσεων εργασίας των ενεργών εργαζομένων. Οι νεότερες γενιές έχουν χειρότερους όρους ασφάλισης και συνταξιοδότησης.

Δεν μπορώ να τα διασταυρώσω αυτά τα στοιχεία. Ελπίζω ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι αξιόπιστος στα στοιχεία που δηλώνει.

ΟΜΩΣ, ακόμα και μόνο το γεγονός ότι δεν υπάρχει δυνατότητα διασταύρωσης δείχνει την προχειροδουλειά που έχει γίνει στην σύνταξη του νέου ασφαλιστικού νομοσχεδίου.

Το κράτος δεν πληρώνει το μερίδιο που του αναλογεί, υπάρχει τεράστια εισφοροδιαφυγή χωρίς αποτελεσματικό μηχανισμό περιορισμού, τελικά οι μόνοι που πληρώνουν είναι οι εργαζόμενοι, πολλά λεφτά, για μικρές και ανεπαρκείς παροχές.

Είμαστε –πάλι- οι τελευταίοι και οι πιο αδικημένοι στην Ευρώπη.

Πληρώνουμε τα περισσότερα, απολαμβάνουμε τα λιγότερα.

Και αυτά τα λίγα, ακόμα θέλουν να τα «ισορροπήσουν» προς τα κάτω.

Το 76% του λαού είναι αντίθετο στο νομοσχέδιο. Ουσιαστικός διάλογος δεν προηγήθηκε, ούτε κάποια ουσιαστική μελέτη του προβλήματος και των αιτιών που το δημιουργούν.

Εύκολη η λύση: Πληρώνουν οι μαλάκες. Ως πότε;