Best of... Πρωτομαγιά 2008

[...]
Οι πλείστοι ζούμε με τον τρόμο της απώλειας της εργασίας μας. Πώς διάβολο να στοχεύσεις μακροπρόθεσμα υπό τέτοιον τρόμο; Πώς να διαμορφώσεις ταυτότητα, έστω προσωπικότητα, όταν οι συνθήκες είναι απλώς επεισόδια και όχι μακρόσυρτος πολιτισμός, αντισπαραγματική παράδοση; Πώς ν' ακούσεις τον πόνο του διπλανού όταν χειραγωγείσαι να αναζητήσεις τρόπους ζωής που υπερβαίνουν τα φτωχά σου μέσα (παραμένοντας έτσι ένα θλιβερό νευρόσπαστο, εγκλωβισμένο στο τυραννικό σύμπαν της κατανάλωσης);

Η κοινωνία (θα 'πρεπε να) οικοδομείται ως ελεύθερη, εξισωτική και αξιοπρεπής, όπως την είχε «δει» ο Τζ. Οργουελ: «The free, equal and decent society». Αλλά, πού να βρεθεί ο κοινός νους, ο ορθός, έστω, λόγος; Πού να 'ναι οι εθνικές γλώσσες και πού η κριτική διάνοια;...

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΣ stamg@enet.gr

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 03/05/2008

http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/dt=03.05.2008,id=5204416

_____________________________________________________

[...]

ΓΙΑΤΙ, ΑΡΑΓΕ, το συνδικαλιστικό κίνημα εμφανίστηκε χθες κατώτερο των περιστάσεων, διασπασμένο και αποδυναμωμένο, σπαρασσόμενο από τις κομματικές αντιθέσεις, την ώρα που οι εργαζόμενοι δέχονται πολλαπλή επίθεση, με σάρωμα δικαιωμάτων και συρρίκνωση του εισοδήματός τους από την καλπάζουσα ακρίβεια;

Η ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ της συνδικαλιστικής ηγεσίας, οι παρατεινόμενες πασχαλινές διακοπές, μια αίσθηση ματαιότητας των συνδικαλιστικών κινητοποιήσεων σαν ένα καθεστώς κοινοβουλευτικής δικτατορίας κατά τη διάρκεια της θητείας της Βουλής, η έλλειψη εφικτής εναλλακτικής λύσης σε σύστημα κεφαλαιοκρατικής παγκοσμιοποίησης και ευρωπαϊκής επιχειρηματικής ένωσης, εξηγούν, ίσως, την αποστασιοποίηση της λαϊκής βάσης από τις δικές τους διεκδικήσεις. Δεν τη δικαιολογούν.

[...]

http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/dt=02.05.2008,id=73422688

_______________________________________________________________

Αποδοκιμασία συνδικαλιστών

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ pantelak@enet.gr

«Δεν είναι σωστά πράγματα αυτά». Το σχόλιο από επιφανή παρουσιαστή δελτίου των «οκτώ» αφορούσε τα μικρής έκτασης επεισόδια και τις αντιπαραθέσεις που σημειώθηκαν χθες στη συγκέντρωση για την εργατική πρωτομαγιά. Συνάδελφός του από το διπλανό τηλεοπτικό παράθυρο επικρότησε με νεύμα του κεφαλιού και αφού δήλωσε «θλιμμένος για τα επεισόδια», συμπλήρωσε με ανάλογο ύφος: «Μια τέτοια ημέρα, θα έπρεπε η αντιπολίτευση να είναι ενωμένη απέναντι στην κυβέρνηση».

Το τηλεοπτικό πλάνο που ακολούθησε το δεύτερο σχόλιο, έδειξε τον κ. Παναγόπουλο, συνδικαλιστή της ΠΑΣΚΕ και πρόεδρο της ΓΣΕΕ, στο βήμα της συγκέντρωσης και λίγο μετά τον κ. Πουπάκη, στέλεχος της ΔΑΚΕ, να κάνουν δηλώσεις υπεράσπισης των εργαζομένων. Και μόνο το πλάνο αυτό αρκούσε για κάθε νοήμονα πολίτη ώστε ν' αποδοκιμάσει τα σχόλια των παρουσιαστών.

Δηλαδή ποια ακριβώς «δεν είναι τα σωστά πράγματα»; Να γίνονται εκδηλώσεις αποδοκιμασίας των συνδικαλιστικών ηγεσιών; Εντάξει, αλλά είναι πιο σωστό άραγε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ να συμφωνεί σε συλλογικές συμβάσεις που προβλέπουν αυξήσεις ενός ευρώ την ημέρα; Και από ποιον αναζητεί «συνδικαλιστική ενότητα απέναντι στην κυβέρνηση» ο έτερος παρουσιαστής; Από τον κυβερνητικό συνδικαλιστή κ. Πουπάκη, ο οποίος ανήκει στη Νέα Δημοκρατία, η οποία ψήφισε το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, πουλάει ΟΤΕ και λιμάνια, προωθεί επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων κ.ο.κ.; Αραγε, στο όνομα ποιου συνδικαλιστικού «καθωσπρεπισμού» θα πρέπει οι εργαζόμενοι ν' ανέχονται συνδικαλιστικές ηγεσίες με τέτοιες συμπεριφορές;

http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/dt=02.05.2008,id=29195424

____________________________________________________________

Κάποια στιγμή θα εκραγεί το ηφαίστειο. Και θα τους πάρει όλους ο διάβολος. Κι αυτούς που κυβερνούν κι αυτούς που ευωχούνται -αβροδίαιτοι, προκλητικοί και αδιάφοροι- και τους συνδικαλιστές που παιδιαρίζουν τη μέρα της Πρωτομαγιάς... Κάποια στιγμή θα ξεσηκωθούν και οι πέτρες. Και θα γίνει της Αργεντινής (...με τη «σιωπηρή πλειοψηφία» εν απογνώσει, να βγαίνει οργισμένη στους δρόμους και να σκίζει τη σύμβαση της αδράνειας που έχει υπογράψει με τον φοβικό εαυτό της)

[...]

http://www.enet.gr/online/...92

____________________________________________________________

[...]
Τη μέρα που «δεν είναι αργία, είναι απεργία», εκείνοι που αποφάσισαν ότι αξίζει τον κόπο να μην πάνε βόλτα από νωρίς αλλά να θυσιάσουν ένα μικρό μέρος του πρωινού τους για να ακούσουν τους αρχι-συνδικαλιστές και να στηρίξουν τις τριτοβάθμιες οργανώσεις ήταν (με μεγάλη διάθεση γενναιοδωρίας) κάπου χίλιοι πεντακόσιοι άνθρωποι.
[...]
Οι εικόνες ήταν αποκαλυπτικές. Η «συγκέντρωση» της ΓΣΕΕ για την Πρωτομαγιά προσέλκυσε ανθρώπους που πήγαν εκεί από επαγγελματική υποχρέωση. Ηταν πολιτικά στελέχη - από το ΠΑΣΟΚ και τον Συνασπισμό, ...
[...]

Ηταν επίσης στο Πεδίον του Αρεως συνδικαλιστικά στελέχη από τις παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΝ και της ΝΔ - για να μην κοροϊδευόμαστε με τα παρωνύμια ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και λοιπά. Επρεπε να πάνε και πήγαν. Ο συνδικαλισμός είναι η δουλειά τους - πρόκειται για επαγγελματικά στελέχη, που διαπληκτίστηκαν για τη διανομή ενός μεριδίου εξουσίας ιστορικά κληρονομημένου και εντελώς δυσανάλογου με την πραγματική κοινωνική τους απήχηση.

Αυτοί που δεν πήγαν ήταν οι εργαζόμενοι. Και δεν πήγαν όταν πριν από λίγες εβδομάδες μόνο είχαν κατέβει στους δρόμους μαζικά για το ασφαλιστικό, σε μία από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις της μεταπολίτευσης. Το συμπέρασμα είναι απλό: οι εργαζόμενοι έχουν αιτήματα, έχουν διεκδικήσεις, έχουν κυρίως αγωνία για το μέλλον. Τι δεν έχουν; Εκπροσώπηση - που να την αναγνωρίζουν, να τη σέβονται και να τη νομιμοποιούν με την παρουσία τους.

http://www.ethnos.gr/...40#

_____________________________________________________________

[...]

Απόσταση, η οποία πηγάζει από την προσήλωση των συνδικαλιστικών οργανώσεων των κομμάτων εξουσίας (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ) στα συμφέροντα των κομμάτων τους, του κράτους, του δημόσιου τομέα και των ΔΕΚΟ, αγνοώντας ότι πέρα από την εξυπηρέτηση των κομματικών επιδιώξεων, κι εκτός από το βόλεμα της δημοσιοϋπαλληλίας, υπάρχουν επίσης και τα συμφέροντα των εργαζόμενων του ιδιωτικού τομέα, των νέων και των ανέργων που πρέπει κάποτε να υποστηριχτούν, δεδομένου ότι συστηματικά υποεκπροσωπούνται. Αυτό είναι και το βασικό συμπέρασμα από τη φετινή πρωτομαγιά. Η κρίση εκπροσώπησης οδηγεί σε απαξίωση του συνδικαλισμού. Το εργατικό κίνημα αξίζει καλύτερους εκπροσώπους.

http://g700.blogspot.com/2008/05/blog-post_05.html

____________________________________________________________

Η κρίση της ΓΣΕΕ

Της Χριστινας Κοψινη

Εάν η πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση στο Πεδίον του Αρεως μετατράπηκε από βήμα διαμαρτυρίας για τη μείωση της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων και την εργασιακή απορρύθμιση, σε πεδίο διαμαρτυρίας κατά των συνδικαλιστών της ΓΣΕΕ, δεν ευθύνονται κάποιοι «προβοκάτορες».
[...]
Η ΓΣΕΕ δεν έχει επαφή με την αποκαλούμενη γενιά των 600 ή 700 ευρώ, με τους παρατημένους νέους που συνωθούνται για ένα stage των 500 ευρώ ή για ένα πρόγραμμα κατάρτισης. Δεν είναι τυχαίο ότι τα σωματεία που δημιουργούνται το τελευταίο διάστημα σε χώρους επισφαλών και χαμηλόμισθων εργασιών (ντελιβεράδες, σερβιτόροι, κούριερ) δεν έχουν σχέση με τους επίσημους συνδικαλιστές. Οι αντιπαραθέσεις, η συνθηματολογία των παρατάξεων, τα μεγάλα λόγια δεν λένε τίποτε πια και σε κανένα. Η ΓΣΕΕ συνδιοικεί σε όλους τους οργανισμούς του υπουργείου Απασχόλησης και έχει μετατρέψει το ΙΝΕ σ’ ένα μεγάλο ΚΕΚ στο οποίο «βολεύονται» νομίμως μέσω των προγραμμάτων οι ημέτεροι, οι φίλοι, ο κύκλος των ολίγων.
[...]
Η συνδικαλιστική οργάνωση, όταν δεν αναλώνεται σε έκδοση ανακοινώσεων, δραστηριοποιείται μόνο συγκυριακά, όπως έγινε με το ασφαλιστικό, ή σε θέματα που αφορούν τις ΔΕΚΟ.
[...]
Εμφανίζεται αμήχανο μπροστά στο τεράστιο θέμα για τη φτώχεια που έφερε στην επιφάνεια η επισιτιστική κρίση. Παραμένει σιωπηλό απέναντι στο τεράστιο πρόβλημα με την περιβαλλοντική κρίση. Ακόμη πιο εντυπωσιακή είναι η σιωπή της απέναντι στην έκθεση για τα εργασιακά.
.
http://news.kathimerini.gr/..._268742