Κυριακή 27 Ιανουαρίου 2008

Το λιθαράκι μου στην Ζαχοπουλιάδα...

Θυμάμαι παλαιότερα, όταν ακόμα η τηλεόρασή μου ήταν εν ενεργεία, παρακολουθούσα τις εκπομπές του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου. Παρότι εργαζόμουν, πολλές φορές κάθησα μέχρι τα χαράματα, περιμένοντας την μεγάλη αποκάλυψη που διαφήμιζε ο δημοσιογράφος από την αρχή της εκπομπής του, αλλά και τα διαφημιστικά σποτάκια αρκετές ημέρες πριν την μετάδοση.

Πάμπολες φορές πήγα για ύπνο απογοητευμένος. Η αναμενόμενη αποκάλυψη δεν συνέβαινε ποτέ. Αντ' αυτής, θα έπρεπε να λύσεις έναν γρίφο, διαπλεκόμενων στοιχείων που ειπώθηκαν στην εκπομπή, για να υποθέσεις έναν ή περισσότερους ενόχους για το υπό συζήτηση "σκάνδαλο" ή σκάνδαλο της εκπομπής.

Μιας που σπάνια παρακολουθούσα στενά τα της δημόσιας ζωής και μάλιστα της δημόσιας διοίκησης, ποτέ μου δεν κατάλαβα ποιός ήταν ο ένοχος βάσει του ρεπορτάζ που μόλις είχα παρακολουθήσει. Ποτέ δεν μπόρεσα να λύσω το κουβάρι των ενδείξεων που μου έδινε απλόχερα αλλά ταυτόχρονα καλυμένα ο δημοσιογράφος.

Κάτι αντίστοιχο αισθανόμουν και στις εκπομπές του Θέμου Αναστασιάδη. Ο Θέμος είχε πλάκα, έφερνε και ωραίες κοπέλες, αλλά πέταγε κάτι ατάκες που γελούσαν όλοι στο στούντιο, αλλά εγώ δεν καταλάβαινα.

Κάποια στιγμή, όταν είχε πρωτοκυκλοφορήσει η εφημερίδα "Πρώτο Θέμα" την είχα αγοράσει. Φαινόταν μεγάλη και πλούσια, είχε και δώρο ένα πολύ καλό DVD. Την αγόρασα λοιπόν κι άρχισα να την διαβάζω. Αντιμετώπισα τα ίδια.

"Να ξέρει ο χοντρός με το μουστάκι ότι τον παρακολουθεί ο ψηλός με το πούρο"
"Μην σπρώχνεστε για τον διαγωνισμό του Υπουργείου Τάδε. Τον έχει καπαρώσει εδώ και 2 χρόνια ο γνωστός της Λ. Μεσογείων. Του το χρώσταγε ο κοντός από την υπόθεση των ελικοπτέρων που είχαν πάει στον Οικοδόμο της Κηφισίας"

Σε αυτό το στυλ.

Εγώ, δεν καταλάβαινα γρι. Νάδα. Νιέτ. Φυσικά δεν ξαναγόρασα την εφημερίδα. Αν ήθελα τέτοιου είδους διασκέδαση, υπάρχει το Τέστ, Το ΚΟΥΙΖ και ο Γρίφος. Αλλά όταν διαβάζω εφημερίδα, θέλω να υπάρχει υποκείμενο, ρήμα και αντικείμενο και όχι επιθετικοί προσδιορισμοί. Βίτσιο μου ρε παιδιά. Τι να κάνω τώρα;

Τον τελευταίο μήνα, χαίρομαι ιδιαίτερα που δεν καταλάβαινα τίποτε σχεδόν από αυτές τις εκπομπές και από αυτά τα άρθρα. Και θέλω, με όλη μου την καρδιά, όσοι καταλάβαιναν και σώπαιναν, να πάνε μέσα για όλη τους την ζωή.

Τους αξίζει.

ΥΓ:
Με το ασφαλιστικό τί γίνεται;
Με την παιδεία;
Με τον εκλογικό νόμο που άλλαξε;
Τα πήρε χαμπάρι αυτά τα ασήμαντα θεματάκια κανείς;;;

2 σχόλια:

ΔΙΟΝΥΣΟΣ είπε...

Εγώ πάλι βίτσιο μου πήγαινα και παρακολουθούσα ώρες και ώρες ακροατηρίων δικαστηρίων ,στο τέλος τα βαθεια γαλανά και χαρισματικά μου μάτια γίναν τετράγωνα σαν κουτιά τιβούλας ομοίως...Καλά τα ερωτήματα του ΥΓ

Ανώνυμος είπε...

Καθαρά και σταράτα.
Σχεδόν τσεκουράτα.

Related Posts with Thumbnails