Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

Εν βρασμώ

Κάθομαι στον υπολογιστή, σε ημίφως και ακούω Gothic μπαλάντες. Μουσική που πολλοί θα μπορούσαν να πουν ότι δεν ταιριάζει στην ηλικία μου, αλλά δεν βρίσκω καταλληλότερη μουσική αυτές τις ημέρες. Το "Σκέψεις σε βαθύ μωβ", και ο διάδοχός του "Σκέψεις σε ακόμα βαθύτερο μώβ" πήραν το όνομά τους από τους Deep Purple. Ποτέ δεν περίμενα ότι τα περισσότερα posts τελικά θα κατέληγαν να είναι τόσο σκούρα όσο το όνομα του αγαπημένου μου συγκροτήματος...

Αλλά βράζω.

Από το Σάββατο, έχω μιλήσει με πολλούς φίλους, ηλεκτρονικά και πρόσωπο με πρόσωπο. Έχω διαβάσει σχεδόν τα πάντα σε σχέση με τον χαμό του Αλέξανδρου. Όλοι είναι το ίδιο μπερδεμένοι όπως εγώ. Όλοι περνάμε από φάσεις συναισθημάτων, όλοι εξοργιστήκαμε για την αδικοχαμένη ζωή, όλοι καταδικάζουμε τα έκτροπα που ακολούθησαν, όλοι αισθανόμαστε αμφιβολίες για την Αλήθεια. Δεν πιστεύουμε τίποτε, δεν ελπίζουμε τίποτε. Η οργή δίνει την θέση της στην λύπη, μετά στην δράση, μετά στην κούραση, μετά στην απογοήτευση μετά στην μανία και πάλι από την αρχή... σε έναν ατελείωτο κύκλο που όλοι καταλαβαίνουμε ότι δεν οδηγεί πουθενά...

Από την κραυγή αγωνίας του InLove και του Νεφέλικα, από τον λυρική οργή του παράξενου Δαιμόνιου, από την πεισμωμένη άρνηση των Ελλήνων ενεργών πολιτών, από την πίκρα του environmentfood, από τα ευχαρηστήρια της πεταλούδας, αλλά και τόσων άλλων... Ακόμα και το μονοθεματικό ποτάμι, ξεσηκώθηκε και ποστάρισε για πρώτη φορά κάτι άσχετο, αλλά που τελικά μας αφορά όλους...

Κάτι πρέπει να γίνει, αλλά τι; Αυτά τα πράγματα υπήρχαν χρόνια τώρα, αυτή η φωτιά, αυτή η υποχθόνια πίεση στην κοινωνία υπήρχε χρόνια τώρα, δεκαετίες τώρα.

Τώρα κάνουν ότι εκπλήσονται! Κι όμως, τα προβλήματα...
Καιρέ, καλύτερα να αντιμετωπίζεις τον Γερμανό μπάτσο τελικά νομίζω... Αυτός τουλάχιστον δεν σε σκοτώνει στα 15 σου και χωρίς δίκη...
Και τώρα η κρίση γίνεται ορατή και πέρα από τα σύνορά μας. Φτάνει στο cnn, στην Figaro, στην Le Monte, στην Guardian... Τα οποία ΜΜΕ, για πρώτη φορά βάζουν το μαχαίρι στο κόκαλο και λένε την αλήθεια που οι πολιτικοί μας δεν μπορούν να δουν ή μάλλον, δεν θέλουν να δουν... Και παριστάνουν τους έκπληκτους... και σκέφτονται να κατεβάσουν τον στρατό (!) για να μας κάνει καλά...

Είναι δυνατόν βρε παιδιά; Τι έχει να χάσει ο πιτσιρικάς που τα σπάει; Τι μέλλον του ετοιμάζουμε; Δεν καταλαβαίνει τι γίνεται; Δεν βλέπει ότι κάποιοι έχουν διασφαλισμένη μία άνετη ζωή και την ατιμωρισία ότι κι αν κάνουν;

Οι Έλληνες, εδώ και χρόνια, είναι χωρισμένοι σε δύο κατηγορίες. Στους βολεμένους και τους άλλους. Πραγματικά, δεν ξέρω πιά ποιά είναι η πλειοψηφία.

Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει μία Ελλάδα που εργάζεται, που μοχθεί, που ζορίζεται, που δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα, που ζει σε γειτονιές-γκέτο ή μάλλον που αφήνονται ΕΠΙΤΗΔΕΣ να υποβαθμιστούν σε γκέτο και δεν έχουν στον "ήλιο μοίρα". Δεν τους παρέχεται Παιδεία, δεν τους παρέχεται Υγεία, δεν τους παρέχεται ασφάλεια, δεν τους παρέχεται τίποτε από αυτά που δικαιούνται και από αυτά για τα οποία πληρώνουν. Και μόλις πάνε να διαμαρτηρηθούν, παίρνει μπροστά το "Συστημα" που είτε αποσιωπά τις κραυγές αγωνίας τους, είτε παραμορφώνει τα αιτήματά τους, είτε σαν τελευταία λύση τους εξοντώνει.

Και από την άλλη, υπάρχει μία Ελλάδα "νοικοκυραίων" που πίσω από τον ψευδεπίγραφο τίτλο της "αξιοπρέπειας", της "προόδου", των "αξιών", του "έθνους", της "ασφάλειας και τάξης", κρύβουν το βόλεμα, τις "άκρες" τις "γνωριμίες" κι έχουν "τον τρόπο τους". Είναι φυσικό να θέλουν να διατηρήσουν το σημερινό σκηνικό, είτε σκέφτονται όπως εγώ, είτε από ένστικτο αυτοσυντήρησης.

Δεν υποστηρίζω ότι όλα αυτά γίνονται ηθελημένα, μπορεί θύματα της πρώτης κατηγορίας να υποστηρίζουν με πάθος τις αρχές των βολεμένων, υπνωτισμένοι και καθοδηγούμενοι από το "Σύστημα" και τα όπλα του (ΜΜΕ, Εκκλησία, εθνικισμό, "παραδόσεις", "ήθη και έθιμα", έλλειψη παιδείας και όλα τα υπόλοιπα).

Όπως και μπορεί μέσα στους βολεμένους να υπάρχουν μερικοί πετριώτες που είτε ανιδιοτελώς είτε για το προσωρινό προσωπικό τους συμφέρον να καταγγέλουν το "Ελληνικό Σύστημα".

Αλλά σε γενικές γραμμές αυτές οι δύο κατηγορίες υπάρχουν. Οι πρώτοι είναι οι ξενιστές, οι δεύτεροι τα παράσιτα. Μπορεί να έχουμε φτάσει στο σημείο τα παράσιτα να είναι περισσότεροι από τους ξενιστές. Ε, ο οργανισμός σε τέτοιες περιπτώσεις πεθαίνει. Δεν αντέχει. Είμαστε νομίζω μία ανάσα από αυτή την κατάσταση...

Πρωταρχικός στόχος θα πρέπει να είναι, αυτή ειδικά την εποχή, να μην παρασυρόμαστε από ότι κυκλοφορεί και να διατηρήσουμε την κριτική ικανότητά μας. Και να συνεχίσουμε να ελπίζουμε.


10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μην κάνεις το λάθος να το βλέπεις διχαστικά. Πέρα από μία μειοψηφία πραγματικά προνομιούχων (που έχουν βίλλες στη Μύκονο από μίζες και νταβατζιλίκια) και πέρα από τη (μεγαλύτερη δυστυχώς) μειοψηφία των εντελώς εξαθλιωμένων, οι υπόλοιποι είμαστε κι απ' τα δύο. Πρόθυμοι να κράξουμε το σάπιο σύστημα αλλά ταυτόχρονα και αναπόσπαστο κομμάτι του. Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που κάνουν γαργάρα ιδεολογίες για μισθούς της πλάκας και ρουσφέτια της συμφοράς. Δες τι έγινε πέρσι στην Ηλεία, που με ένα κωλοπεντοχίλιαρο εξαγοράστηκαν πυρόπληκτοι και μη. Δες τι γίνεται στον Ασωπό, που ο κάθε κακομοίρης προτιμάει τον καρκίνο από το επίδομα ανεργίας.

Αυτό ακριβώς ωθεί τους πιτσιρικάδες να σπάνε με την ίδια μανία την τράπεζα και το παντοφλάδικο. Γιατί χωρίς το ένα δεν μπορεί να υπάρξει το άλλο. Όμως η λύση δεν μπορεί να προκύψει τόσο άμεσα. Μακάρι να μπορούσε. Τότε θα είμασταν κι εμείς εκεί έξω να σπάμε και να καίμε όλα αυτά που σε τόσο λανθασμένες βάσεις χτίσαμε.

BUTTERFLY είπε...

Καλημερα! Ενα κομματι απο μενα στα δικα σου λογια και αλλο ενα στα λογια του Νεφελικα. Ολοι συνυπευθυνοι ειμαστε, βολεμενοι μεχρι να χτυπησει η συμφορα τη δικη μας πορτα, ετοιμη να αλλαξουμε το συστημα αρκει να μην αλλαξουν οσα βολευουν εμας! Ε, δεν γινεται! Καθε αλλαγη προϋποθετει οτι καποιοι θα ωφεληθουν και καποιοι θα πληγουν...και αυτο στους περισσοτερους δεν αρεσει...οσο για τα παιδια, εγω τα ντρεπομαι, γιατι δεν εχω τροπο να τους δωσω ελπιδα...

Ανώνυμος είπε...

Τέτοιες μέρες είναι μέρες απολογισμού για όλους. Όλοι πλέον αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας. Και αφού ανεβάζουμε τα μανίκια, κατεβαίνουμε παντού και αλλάζουμε την κοινωνία. Κανένα λαμόγιο δε θα μείνει στη θέση του.

DPurpler είπε...

@nefelikas:

Πως μπορώ να μην το βλέπω διχαστικά εφόσον είμαι από την πλευρά των χαμένων; Είμαι ο τελευταίος που θα ήθελε να υπάρξει νέος εμφύλιος.

Αλλά υποστηρίζω ότι οι περισσότεροι δημόσιοι υπάλληλοι δεν εργάζονται,
Υποστηρίζω ότι η αστυνομία δεν είναι εκπαιδευμενη, δεν ξέρει να κάνει την δουλειά της και δεν σέβεται τους πολίτες
Υποστηρίζω ότι υπάρχουν οικογένειες δημοσίων υπαλλήλων κληρωνομικώ δικαίω και οικογένειες ιδιωτικών υπαλλήλων που τους πληρώνουν
Υποστηρίζω ότι υπάρχουν κλίκες επαγγελματιών που συστηματικά φοροδιαφεύγουν και τα σπασμένα τα πληρώνουμε εμείς

Δεν μιλώ στο ποστ για την πλουτοκρατία και τους απόκληρους. Πιάνω κι αναλύω την μεσαία τάξη που αποτελεί το 90-95% του πληθυσμού και χωρίζω αυτούς σε 2 κατηγορίες. Σχετικά με αυτούς που αναφέρεσαι για Ασωπό κλπ, κι αυτοί εντάσσονται στις 2 κατηγορίες μου χωρίς κανένα πρόβλημα στο σκεπτικό μου. Ο ένας έχει συμφέρον γιατί μπορεί να πάρει καμμιά εργολαβία, ο άλλος φοβάται ότι θα πεινάσει αν δεν σωπάσει. Ο πρώτος είναι παράσιτο, ο δεύτερος ξενιστής. Δές το σαν μία ανάλυση, παράλληλη με την δική σου θεώρηση.

DPurpler είπε...

@butterfly:

Έχω πολλές φορές στο παρελθόν διατυπώσει την άποψη ότι δεν δέχομαι συμψιφισμούς και ισότητα ευθυνών. Αν (παραδείγματι) το μερίδιο ευθύνης που μου αναλογεί σαν άτομο επειδή δεν κάνω ανακύκλωση, συγκριθεί με το μερίδιο ευθύνης της ΔΕΗ, τότε είμαστε χαμένοι από χέρι. Οι δικές μας κινήσεις μπορεί να είναι μόνο συμβολικές. Για τα άλλα, για την πραγματική λύση υπάρχει το κράτος και η συντεταγμένη πολιτεία.
Αν η ευθύνη μου επειδή πάρκαρα παράνομα συγκριθεί με τον μπάτσο που τραβά πιστόλι και σκοτώνει, τι να πω; Υπάρχει και ο βαθμός ευθύνης, υπάρχει ο βαθμός του εγκλήματος. Δεν έχουν την ίδια βαρύτητα.
Και πόσο δηλαδή παραπάνω μπορούμε να "ξεβολευτούμε"; Η πορεία οδηγεί σε καταστροφή. Υπάρχει μεγαλύτερο ξεβόλεμα από αυτό;

DPurpler είπε...

@inlovewithlife:

Το θέμα είναι ΠΩΣ την αλλάζουμε την κοινωνία... Μερικοί θέλουν ανατροπή του σημερινού συστήματος, μερικοί θέλουν βελτίωσή του. Ούτε μεταξύ μας δεν συμφωνούμε.
Να σηκώσουμε τα μανίκια, αλλά μετά τι κάνουμε;

BUTTERFLY είπε...

Δεν ειναι ακριβως ετσι...
Εννοειται πως οι ευθυνες δεν ειναι σε καθε περιπτωση ιδιες...εννοω το γενικοτερο βολεμα...δηλαδη, πχ δεν γουσταρουμε τη μονιμοτητα των δημοσιων υπαλληλων, αρκει να μην ειναι δημοσιος υπαλληλος ο αντρας μας η η κορη μας, δεν γουσταρουμε να πληρωνουμε 4 ευρω τον καφε, αρκει να μην εχουμε καφετερια, δεν γουσταρουμε τη διαπλοκη κα τις μιζες, αλλα οταν ειμαστε ελευθεροι επαγγελατιες ανετα ζηταμε απο καποιον με το αζημιωτο φυσικα υπερτιμολογησεις, για να παρουμε την επιδοτηση...
Δεν αναφερομαι στις ευθυνες μονο για αυτο το περιστατικο, αλλα για τη σαπιλα που εχει εγκατασταθει μεσα μας και δεν φευγει μεχρι να την πατησουμε εμεις οι ιδιοι!

DPurpler είπε...

Όχι Χριστίνα, δεν συμφωνώ, υπάρχουν άνθρωποι που διαφωνούν ακόμα κι όταν δεν τους συμφέρει.

paraxeno είπε...

αυτο το τελευταίο που λεει ο ντιπ το χω βιώσει μύριες φορες στη ζωή μου, για ορισμένους ανθρώπους η διαφωνία και η σπορά διχόνιας ειναι τρόπος ζωής, διαστροφή θελετε παραξενιά θελετε, συνήθεια? χομπι δεν ξερω κι εγώ παντως καπου κοντα στη θεώρηση του ντιπ βρίσκομαι, βαθειά απογοητευμένη τόσο απο τον εαυτό μου αλλα και απο ολα γύρω μου.... νιωθω τις μερες τούτες μια ματαιότητα ακόμη και στα πιο απλά, σαν να ζω μεσα σε πολύ πολύ κακό ανέκδοτο, ενός θεού ή ενός κόσμου με πολύ κρύο και διεστραμενο χιουμορ, κι όλα εκείνα που υποψιαζόμουν ότι πανε στραβά, ειδα οτι πανε χειρότερα από οτι νοσηρή φαντασία μπορούσα σαν ανθωπος να εχω... Τα παιδιά ομως τι φταινε αλήθεια? γιατί τα καταδικάσαμε τοσο ασχημα, γιατί γμτ για να εχουμε τζιπ και πραντα? για να μπορούμε να κομψευόμαστε με το συνολάκι το ιμιτασιόν της γκουτσι απο τον κινέζο?

πολλή ύλη μας εχει φρακάρει μπουκώσει το μυαλό και την ψυχή, καλά να παθουμε που την αγαπήσαμε, η μάγια που λενε οι βουδιστές, η πλανη τούτου του κόσμου που εφήμερος ειναι... σαν εναν αγώνα σκυταλοδρομίας, αλλά η ύλη μας κανει να ξεχνάμε το προσωρινό επειδή αργεί να φθαρεί αντίθετα απο εμάς που διαρκούμε όσο μια ανάσα, ετσι φτανουμε στο τωρα κι αυτή την ανάσα την εχουμε σπαταλήσει με το χειρότερο τρόπο...

δεν μπορώ αλλο να βλεπω πολιτικές, οι ανθρωποι που ειμαστε? κρυβόμαστε πισω απο το παιχνίδι τους ακόμη... ποσο λυπαμαι παιδιά τουτο τον καιρό, σχεδόν περισσότερο απο τοτε που εχασα τη μανα μου... τον ιδιο σχεδόν πονο νιωθω μεσα μου... και φοβάμαιιιιιι

paraxeno είπε...

ντιπ σορρυ για την πολυλογία με ξέρεις δα τοσο καιρό

Related Posts with Thumbnails